Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο αγροτόσπιτο.
Καθώς επέστρεφαν, στο αυτοκίνητο, ρωτάει ο πατέρας το γιό:
- «Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
- «Ωραία», αποκρίθηκε ο γιος, με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό...
- «Και; Τι έμαθες;», επέμεινε ο πατέρας.
Ο γιος κοντοστάθηκε, πήρε μια βαθιά ανάσα, και απάντησε:
- «Εμείς έχουμε ένα σκύλο, ενώ αυτοί έχουν τέσσερις.»
- «Εμείς έχουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχος τέλος, με κρυστάλλινο νερό, που μέσα και γύρω του υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα...»
- «Εμείς αγοράζουμε φαναράκια για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τ' αστέρια και το φεγγάρι...»
- «Η αυλή μας φτάνει μέχρι τα κάγκελα του γείτονα, ενώ η δική τους τελειώνει εκεί που φτάνει το μάτι...»
- «Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, εκείνοι πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι' αυτό.»
- «Εμείς ακούμε ipod. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από τζιτζίκια, πουλιά, βατράχια και άλλα ζωάκια. Και που και που, διακόπτεται από το τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι...»
- «Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα και το φούρνο μικροκυμάτων. Αυτοί ο,τι τρώνε έχει μια θεσπέσια γεύση, αφού μαγειρεύουν στα ξύλα...»
- «Εμείς, για να προστατευτούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από κάγκελα, συναγερμό και κάμερες. Αυτοί ζουν με ορθάνοιχτες τις πόρτες τους, προστατευμένοι από τους φίλους και γείτονές τους...»
- «Εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς κινητό, τηλεόραση, υπολογιστή. Αυτοί, έχουν συνεχώς δίπλα τους τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο και τη ζωή του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.»
Ο πατέρας, έμεινε σιωπηλός και έκπληκτος από την απάντηση του γιού του...
...κι ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«...σ' ευχαριστώ μπαμπά, που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε.»
(αντιγραφή από μια εφημερίδα free press που, με τη σειρά της, το αντέγραψε από δεν ξέρω που)