τέντερ του ποιου;

 
τρεις μέρες τώρα.. βαριέμαι. Βαριέμαι και νυστάζω. ...θέλω να φύγω ...να πάω από 'κει που 'ρθα...

μήπως φταίει η πτώση της θερμοκρασίας; μήπως η άνοδος του όγκου εργασίας; μήπως αυτή η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος; μήπως το σώμα αποφάσισε μακιαβελικά να ακολουθήσει το πνεύμα στα παλιμπαιδιστικά του τσαλίμια, προσπαθώντας ασυνείδητα να γυρίσει κάποιες βδομάδες πίσω;

Βάζω ένα φλυτζάνι γαλλικό ακόμα και ανοίγω το ραδιόφωνο. Και πέφτω πάνω στο μουσικό θέμα από το... "Love Boat" της δεκαετίας του '70! Μα είναι δυνατόν; ακόμα και τα ερτζιανά έχουν βαλθεί να με ειρωνευτούν Παρασκευιάτικα;;;

...στιγμιαία μεταφέρομαι στο κατάστρωμα εκείνου του κρουαζιερόπλοιου που μας μήυσε ομαδικά στην επιδίωξη της -αμερικάνικου τύπου- dolce vita και ρουφάω στα γρήγορα ένα κοκταιηλάκι -γαμώτο... μόλις συνειδητοποίησα ότι αν τελικά περάσουν τα νέα τεκμήρια δεν θα μπορέσω φέτος ν' αποκτήσω το θαλαμηγοπουλάκι μου. Κάνα τέντερ και πολύ μας είναι...

..θα το ονομάσω: "τέντερ του μή".

ΥΓ: ελπίζω στην exclusive yachting που θα βρεθώ την άλλη εβδομάδα να βρω κανένα κοψοχρονιά... ξέρετε... από αυτά που μένουν στο τέλος της έκθεσης.